Op de bonnefooi op pad

Vandaag had ik geen directe plannen… een tour die ik eigenlijk wilde gaan doen, was al volgeboekt, dus wat kon ik vandaag eens gaan doen? Op de bonnefooi met de trein een dagje op pad, dat ga ik doen!

Vanaf het hotel ben ik gaan lopen richting het treinstation van Podgorica. Ik wist dat er een trein om 11.35 zou vertrekken richting Bar. Bij een ouderwets loketje heb ik een enkeltje Bar in de tweede klasse gekocht (€2,30) Er stond al een trein op het perron, maar of dit mijn trein zou zijn? Er zijn geen perron aanwijzingen en de speaker sprak buitenlands(of Montenegrijns voor de bewoners van dit land).

Het perron vulde zich langzaamaan met meerdere reizigers, waaronder moeders met schepjes en een paar kinderen. Ik geloof dat ik hen straks moet volgen om de juiste trein te pakken? 😉

Om 11.36 was er nog geen beweging te zien en er was geen andere trein binnengekomen. Ik meen 10 minuten later kwam er een trein, maar die had zijn eindstation hier in Podgorica. Geduldig wachten in de schaduw, want de zon straalde volop. In de verte zag ik een trein aankomen, de speaker vertelde van alles en ik zag de tassen met strandschepjes in beweging komen. Volgen die boel.

De trein stopte en flink wat mensen stapten uit. Ik klom in de trein(vanaf het perron was het een flinke stap) en vond een plekje in een coupe met zes plekken. Twee andere dames kwamen erbij die mij begroette en de chips werd gelijk al aangeboden.

De trein kwam in beweging en langzaamaan lieten we het treinstation achter ons. Bij elke wegovergang minderde de trein vaart en toeterde, soms kwam de trein volledig tot stilstand om zeker te weten dat het veilig was. Onderweg stopte de trein regelmatig bij kleine haltes. Het station van het vliegveld was fotowaardig. Zou Schiphol station ook zo zijn begonnen?

Soms stopte de trein heel kort op een station en ik vroeg me af hoe je de trein redelijk kon verlaten. Deur open en springen maar? Op sommige plekken bleef de trein langer staan, en opeens had ik het door Er was maar een spoor, dus de trein moest wachten op een tegemoetkomende trein, zodat ze elkaar veilig konden passeren. Op sommige stations had je nog zo’n ouderwetse persoon met een bord om het sein te geven dat er vertrokken kon worden. De kaartjes werden allemaal gecontroleerd door een controleur die regelmatig door de trein liep.

Wat bijzonder was aan de treinreis was dat we door het natuurgebied van het meer van Skadar reden. Ik zag de toeristen bootjes, de ruïne van een fort en veel groene bomen. Overal herkende ik vijgenbomen met al beginnend fruit.

Bij de halte Sutomore stapten de strandschepjes allemaal uit. Zou ik ook uitstappen of doortreinen naar de eindhalte Bar? Het laatste is het geworden en met flink wat vertraging was ik aangekomen in Bar. Bij Bar maar gelijk een kaartje voor de terugweg gekocht, zodat ik straks niet in een eventuele rij zou moeten staan.

Via een lange saaie straat wandelde ik naar het centrum van Bar. Er was een parkje en uiteindelijk vond ik een tentje waar ze o.a. pizza’s verkochten. Ik zag een ouderwetse pizza oven, dus laat ik mijzelf maar op een lekkere 4 kazen pizza trakteren met een spritzer. Voor onder de € 10,- had ik mijn maaltijd. Daarna nog even naar de haven gewandeld. Helaas was er geen strand om even mijn voeten in de zee te kunnen dippen. Had ik dan toch maar in Sutomore moeten uitstappen? Hierna was het alweer tijd om terug te lopen naar het station voor de trein van 15.30 uur.

Op het station stond al een trein klaar, maar ja is dit mijn trein? Ik zag mensen al instappen, maar gelukkig zag ik een conducteur om zeker te weten dat dit de trein richting Podgorica was? Met een norse knik, geloof ik dat dit de trein was. Op zich had ik dit wel kunnen raden… Bar is een eindstation en treinen vertrekken 1 x in het uur (of langer) In klasse 2 een coupe gezocht om af te koelen van de hitte van buiten.

De trein vertrok stipt om15.30 uur, zou de reis net zo voortvarend zijn? Uh de vraag stellen, is deze eigenlijk alweer beantwoorden. De trein bleek op een aantal haltes langer dan lang stilstaan(wachtend op de tegemoetkomende trein, dus alle begrip hiervoor) en met elke halte werd de trein ook steeds voller. De trein zou 16.34 uur op Podgorica aangekomen. Dat tijdstip passeerde eerder en Podgorica was nog niet in zicht.

Ne de halte Aerodrom heb ik mijn coupe verlaten om een beetje de benen te strekken en bij de uitgang de gaan staan. De conducteur kwam er ook aan en hij deed de deur alvast open terwijl we nog in volle vaart waren. Ik hield me maar voor de zekerheid goed vast. Mijn kaartje was door hem gecontroleerd, maar ja je weet het nooit 😊.

Toen de trein stilstond, stapte ik uit de trein en was het na 17.00 uur. Tijd om op mijn makkie terug te lopen naar het hotel. Ruim op tijd terug , voordat happy hour in het hotel zou beginnen en ik met een drankje kon terugkijken op een geslaagde dag.

Karin